Shita's Akemi
28-08-2007 - 23-11-2009
2 jaar en 3 maanden
28-08-2007 - 23-11-2009
2 jaar en 3 maanden
Mijn lieve, geweldige Akemi, mijn meisje, mijn allesje..
Een paar maanden terug ben je gevallen in de kooi, en het was een wonder dat je zo goed herstelde. Uiteindelijk is het toch wel je dood geworden...
Je had van alles zwaar gekneusd en een inwendige bloeding bij je milt door de klap, met complete rust voor een paar weken ging het beter maar het toen ging het ook nog flink ontsteken. Gelukkig was dat al snel verholpen met medicatie en was je al snel weer helemaal de vrolijke en aanhankelijke Akemi zoals ik je kende, zoals je altijd was. Gisternacht heb ik jullie allemaal nog los laten lopen en geknuffeld, en een uur later stond jij niet aan het deurtje te bedelen maar zat je versuft op de bodem van de kooi..
Hartje en longen klonken prima, je reageerde niet op een vochtafdrijver en je had het echt moeilijk. Je was zo sterk, bleef volhouden. Daarom heb ik een keuze voor jou moeten maken. Een hartinfarct is hetgeen waardoor je ineens zo zwak was, bleekjes zag en zo'n moeite had met ademen. Ik kon niet anders dan dit, maar dat maakt het niet minder moeilijk. Je bleek toen je al ingeslapen was ook een tumor bij je milt te hebben, de dierenarts dacht zeker dat het in verband stond met de val die je eerder maakte, een stom ongeluk...
Het is echt nog heel onwerkelijk omdat ik net daarvoor nog naar je heb gekeken, je vast heb gehad, en om je gekke streken heb gelachen, niet wetende dat dat ook de laatste keer zou zijn. Dag lieffie....
Een paar maanden terug ben je gevallen in de kooi, en het was een wonder dat je zo goed herstelde. Uiteindelijk is het toch wel je dood geworden...
Je had van alles zwaar gekneusd en een inwendige bloeding bij je milt door de klap, met complete rust voor een paar weken ging het beter maar het toen ging het ook nog flink ontsteken. Gelukkig was dat al snel verholpen met medicatie en was je al snel weer helemaal de vrolijke en aanhankelijke Akemi zoals ik je kende, zoals je altijd was. Gisternacht heb ik jullie allemaal nog los laten lopen en geknuffeld, en een uur later stond jij niet aan het deurtje te bedelen maar zat je versuft op de bodem van de kooi..
Hartje en longen klonken prima, je reageerde niet op een vochtafdrijver en je had het echt moeilijk. Je was zo sterk, bleef volhouden. Daarom heb ik een keuze voor jou moeten maken. Een hartinfarct is hetgeen waardoor je ineens zo zwak was, bleekjes zag en zo'n moeite had met ademen. Ik kon niet anders dan dit, maar dat maakt het niet minder moeilijk. Je bleek toen je al ingeslapen was ook een tumor bij je milt te hebben, de dierenarts dacht zeker dat het in verband stond met de val die je eerder maakte, een stom ongeluk...
Het is echt nog heel onwerkelijk omdat ik net daarvoor nog naar je heb gekeken, je vast heb gehad, en om je gekke streken heb gelachen, niet wetende dat dat ook de laatste keer zou zijn. Dag lieffie....
