Shita's Ayame
28-08-2007 - 06-11-2008
1 jaar en 2 maanden
28-08-2007 - 06-11-2008
1 jaar en 2 maanden
Ik kan het haast nog niet bevatten dat ik hier een overlijdensbericht voor je aan het schrijven ben..
Je was een bijzonder ratje, zo een waar je echt een band mee hebt en onmisbaar is in de kooi.. Je kwam uit mijn allereerste nestje en mocht hier samen met je zusje Akemi blijven wonen. Jullie agouti's waren een stel bij elkaar, waar de één ging, ging de ander. Nu is dat niet meer...
Een tijdje terug ontdekte ik dat je ineens wel erg vaak flapperig werd, en besloot om je eierstokken te laten verwijderen. De operatie ging goed en je deed het prima, je kwam goed bij en thuis nam je na een tijdje een likje convalescense support. En zo ineens viel je weer in een soort coma, terug in de narcose. We hebben je na veel stimulans nog redelijk 'bij' gekregen, je knipperde met je oogjes, bewoog met je hoofdje en pootjes en leek te reageren op onze stemmen. Je zusje Akemi heeft je nog gewassen in de hoop dat je daarop zou reageren, niet wetende dat dat ook gelijk het afscheid zou zijn.. Je viel weer in slaap en werd niet meer wakker...
Zo jong, nog in de bloei van je leven.. ik kan het nog steeds niet bevatten, het is echt ontzettend oneerlijk en tranen blijven maar stromen... Bij elk ratje wat overlijd breekt mijn hart, maar ik kan het gewoon geen plek geven en niet accepteren omdat het gewoon jouw tijd nog niet was.
Werner en ik missen je nu al verschrikkelijk..
Dag lieve Ayame, je bent een kanjer..
Je was een bijzonder ratje, zo een waar je echt een band mee hebt en onmisbaar is in de kooi.. Je kwam uit mijn allereerste nestje en mocht hier samen met je zusje Akemi blijven wonen. Jullie agouti's waren een stel bij elkaar, waar de één ging, ging de ander. Nu is dat niet meer...
Een tijdje terug ontdekte ik dat je ineens wel erg vaak flapperig werd, en besloot om je eierstokken te laten verwijderen. De operatie ging goed en je deed het prima, je kwam goed bij en thuis nam je na een tijdje een likje convalescense support. En zo ineens viel je weer in een soort coma, terug in de narcose. We hebben je na veel stimulans nog redelijk 'bij' gekregen, je knipperde met je oogjes, bewoog met je hoofdje en pootjes en leek te reageren op onze stemmen. Je zusje Akemi heeft je nog gewassen in de hoop dat je daarop zou reageren, niet wetende dat dat ook gelijk het afscheid zou zijn.. Je viel weer in slaap en werd niet meer wakker...
Zo jong, nog in de bloei van je leven.. ik kan het nog steeds niet bevatten, het is echt ontzettend oneerlijk en tranen blijven maar stromen... Bij elk ratje wat overlijd breekt mijn hart, maar ik kan het gewoon geen plek geven en niet accepteren omdat het gewoon jouw tijd nog niet was.
Werner en ik missen je nu al verschrikkelijk..
Dag lieve Ayame, je bent een kanjer..
